ႏြားမ်ား

ေနေရာင္က နီေစြးေစြးႏွင့္ ေကာင္းကင္၀ယ္ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာ မရမ္း၊ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာတြင္ မိႈင္းျပာ အေရာင္စံုလ်က္။
အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကံဳခဲ့ၿပီးေသာ ေန၀င္ခ်ိန္မ်ား၊ ႀကံဳရဦးမည့္ ေန၀င္ခ်ိန္မ်ားစြာ။ အိပ္တန္းျပန္ငွက္တို႔က ေလးတြဲ႔တြဲ႔ေတာင္ပံခတ္လ်က္ ပ်ံေနၾကသည္။ ၿမိဳ႔ရိုးေဟာင္းထက္တြင္ အခိုးအေငြ႔တို႔က ရစ္ဆိုင္းလ်က္ အရာရာသည္ မႈိင္းမႈိင္းမႈန္ေ၀.... ။
ႏြားအုပ္၊ ဆိတ္အုပ္တို႔ကို ႏြားေက်ာင္းသားတို႔က ေမာင္းလာၾကသည္။ ၄င္းတို႔ေနာက္မွ ဖုန္ေငြ႔တို႔က တေထာင္းေထာင္းထလ်က္။ အဘယ္အရပ္တို႔ ဦးတည္ေနသည္ကို ေမာင္းႏွင္ခံ ႏြား၊ဆိတ္၊ သိုးတို႔ သိၾကပါသလား။
မနက္အလင္းေရာက္လွ်င္ ႏြားေက်ာင္းလုလင္တို႔ ေခၚေဆာင္ရာ အလုပ္ခြင္၊ ထို႔ေနာက္ စားက်က္ေျမ၊ ညေနေစာင္းလွ်င္ အိပ္စက္ရာစခန္းဆီသို႔။ ဤျဖစ္ရပ္တို႔သည္ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ သံသရာကဲ့သို႔လည္ေနလ်က္။
တခမ္းတနားႏွင့္ ႀကီးက်ယ္ေတာက္ပခဲ့ေသာ မင္းေနျပည္သည္ ငါတို႔နင္းေလ်ာက္သြားေသာ ေျမျပင္ေအာက္၌ ရွိေနသည္ဟု တရံတဆစ္မွ် ေတြးဖူးၾကမည္လည္းမဟုတ္။ ဤျပည္၊ ဤတိုင္းကို ထူေထာင္ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုလည္း ေစတီႀကိဳအၾကားမွ ျမက္တစ္ဖုတ္ေလာက္မွ် အေရးပါသည္ဟုလည္း မထင္၊ ေရွ႔ေနာက္အေရးေတြးမိသမွ် ႏြားေက်ာင္းလုလင္လက္မွ တုတ္ဒဏ္ေ၀းရန္ႏွင့္
၀မ္း၀ရန္သာ။
မ်ိုးဆက္တို႔ တစ္ဆက္ၿပီး တစ္ဆက္ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ၿပီ။ အေသြးတို႔ကို၄င္း၊ အသားတို႔ကို၄င္း၊ အေရတို႔ကို၄င္း
ေပးခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ အမွတ္အသားကားမရွိ။ ေရွးကံမေကာင္း၍ အေၾကာင္းမလွသည္ကိုလည္း မျမင္၊ ေရွ႔ကံေကာင္းရန္ အားထုတ္ဖို႔လည္း မႀကိဳးစား၊ စားေနရေသာ ျမက္ေျခာက္ပဲရိုးတို႔ကသာ အေရးအရာႀကီးေနသျဖင့္လည္း ႏြားျဖစ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ႏြားအိုတို႔ကလည္း အစာေဟာင္းကို စားၿမံဳ႔ျပန္လ်က္၊ ႏြားပ်ိဳတို႔ကလည္း ခ်ိဳေထာင္ကာ မာန္ၾကြလ်က္ ပညာညဏ္မရွိေသာေၾကာင့္ မနက္ျဖန္၌ လာဦးမည္ျဖစ္ေသာ ႏြားေက်ာင္းသားတို႔၏ တုတ္ခ်က္ကို၄င္း၊ မာန္မဲႀကိမ္း၀ါးမႈကို၄င္း၊ သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲျခင္းကို၄င္း ခံရဦးမည္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
( ႏြားျဖစ္၍ ခံရသည္မွတ္ပါ )